8. Tajemniczy artefakt

Teia, korzystając z pomocy Zero i Clawa, rozpięła nad nimi półprzezroczystą barierę, kiedy schodzili w głąb podziemi. Hale, wyraźnie zaintrygowany zdolnościami młodej czarownicy, kroczył tuż za nią, obserwując w milczeniu każdy jej ruch, chociaż dziewczyna nie wykonywała żadnych tajemniczych gestów. Żeby utrzymać barierę, trzymała po prostu w obu dłoniach lśniącą na niebiesko magiczną kulę. Jue szedł na przedzie, informując swoich towarzyszy o zbliżającym się niebezpieczeństwie, kiedy zachodziła taka potrzeba. Bariera jednak powstrzymywała ataki wszystkich ghouli i wściekłych duchów, które jedynie odbijały się od jej powierzchni i z krzykiem uciekały w ciemność. 

Lan dreptała u boku Zero, dość nieufnie przyglądając się ich nowej towarzyszce. Chociaż Jue wyjaśnił im, kim dziewczyna jest i z jakiego powodu mają jej pomóc, Lan niechętnie zgodziła się na jego plan, ponieważ po prostu nie ufała młodej czarownicy. Nie do końca rozumiała decyzję Mistrza, by jej pomóc, ale złożyła to na karb jego pochodzenia: w końcu jego matka była pełnoprawną czarownicą. Musiał mieć do nich słabość z tego powodu...

To jednak nie znaczyło, że powinien pakować się w kłopoty, ponieważ Teia ładnie się uśmiechnęła. 

Hm, a może była po prostu zazdrosna - Lan nie wzbraniała się przed tą możliwością. Nie podobała jej się myśl, że miałaby dołączyć do grona śliniących się fanek Jue, ale z drugiej strony łączyła ich dość nietypowa partnerska więź, więc chyba miała prawo martwić się o niego i być lekko zazdrosną... prawda? 

- Jesteśmy prawie na miejscu - oznajmiła Teia, zwalniając. Pozostała trójka poszła w jej ślady, gdyż owionęła ich fala ogromnej, magicznej energii. Bariera rozpięta nad nimi zadrgała, ale nie zniknęła. Młoda czarownica mocniej zacisnęła palce na magicznej kuli. - Przed nami znajduje się wejście do małej komnaty. Właśnie tam znalazłam tę dziwną... istotę. 

- Mam złe przeczucia - mruknął Claw, kręcąc głową. - Tyle mrocznej magii zgromadzonej w jednym miejscu... 

- Niezbyt podoba mi się nasze pakowanie w kłopoty na pierwszej poważnej misji - oznajmił Zero - ale chyba nie mamy wyboru. Jeśli ghoule tworzą tutaj jakieś świństwo, musimy to zlikwidować. 

- Ja nie mam zamieru niczego dotykać - dodał Claw, krzyżując na piersi ramiona.

 - Reth by się przydał... Gdzie się nasz aniołek podział? - zauważył strażnik Lan.

Jue uniósł trzymane pistolety na wysokość oczu. 

- Tutaj, ze mną. Magia obecna w tym miejscu jednakże wypycha go na zewnątrz. 

- Co? Nasz aniołek nie radzi sobie w krytycznych sytuacjach? - zadrwił Zero. 

Jue uśmiechnął się niemal niedostrzegalnie. 

- Ależ skąd. Jeśli zniszczenie tego czegoś stanie się dla nas za dużym problemem, Reth zwali sufit na głowy.

- O... No to jestem cudownie spokojny - mruknął Zero. - Nie żebym nie ufał naszemu cudownemu aniołkowi, któremu do głowy by nawet nie przyszło, by nas pogrzebać żywcem. Wszystkich. Hm. Chyba właśnie zmiękły mi kolana. 

- A mi za chwilę skończy się cierpliwość - oznajmił stanowczo Claw. - Czy możemy w końcu przyjrzeć się temu, po co tu przyszliśmy? 

Jue odetchnął z wyraźną ulgą. Najwyraźniej paplanina Zero jemu także zaczęła działać na nerwy.
Znowu ruszyli przed siebie, tym razem jednak byli bardziej spięci. Świadomość tego, że czeka ich konfrontacja z nieznanym zagrożeniem, sprawiła, że ich kroki stały się cięższe i bardziej ostrożne. 
Nagle Zero wrzasnął, zatrzymując się. Uniósł dłonie do twarzy, jakby chciał ją przed czymś osłonić, ale ten gest w niczym mu nie pomógł. Cała jego sylwetka niemal natychmiast stanęła w płomieniach.
Claw, z przekleństwem na ustach, rzucił się ku niemu. 
- Zabieram go stąd! - krzyknął, powalając Zero na ziemię. - Magia tego miejsca nas zniszczy, jeśli się nie odsuniemy!
Jue już otwierał usta, by coś powiedzieć, ale zaniemówił, kiedy zobaczył, jak z jednej z czarnych wnęk zaczęła wynurzać się dość osobliwa postać. Lan zakryła usta dłonią i cofnęła się o krok, dusząc w sobie krzyk. Jednocześnie skrzywiła się, gdy doleciał do niej okropny smród, coś jakby... odór rozkładających się ciał. Poczerniało jej przed oczami, kiedy zrozumiała, z czym mogą mieć w tej chwili do czynienia. Wolną ręką złapała Hale'a za rękaw i potrząsnęła nim. 
On jednak przygotowywał się już do ataku, stojąc na szeroko rozstawionych nogach. Czuł się niepewnie, nie mając u boku Clawa, ale przecież nie był w tej chwili całkowicie bezbronny, chociaż nie mógł korzystać z zaklęć. Wyciągnął z kabury pistolet, który trzymał na szelce pod płaszczem, i pewnie uchwycił go w dłoni. Nie miał zamiaru stać niczym kołek i tylko przyglądać się temu, jak Jue odwala za nich całą robotę. 
- Hale, czy ty... 
Urwała, gdyż stwór w tej samej chwili wydał z siebie nieludzki wrzask i uderzył wielką łapą w barierę rozpiętą nad ich głowami. Teia jęknęła i byłaby upadła, gdyby Jue nie pomógł jej utrzymać się na równych nogach. 
- Nie sądziłam, że to... coś wyjdzie nam na spotkanie - stęknęła. - Postaram się utrzymać barierę, ale musicie się pośpieszyć! 
Jue odwrócił się i skinął na swoich towarzyszy. Wyraz twarzy miał poważny. 
- Wygląda na to, że nie możemy użyć mocy naszych strażników w tej walce, ale i tak musimy stawić ożywieńcowi czoła. Jesteście gotowi?
- Oczywiście - odparli unisono Hale i Lan. 
Jue z uznaniem pokiwał głową. Potem się odwrócił i schował pistolety. W końcu Reth nie mógł mu pomóc w tej walce. 
- Będę was wspierał - oznajmił. - Użyję mojej własnej magii, żeby uzyskać przewagę w tej walce, ale musicie trzymać go na dystans. Wszystkim nam wyjdzie to na zdrowie. 
- Zrozumiano - odparł Hale bez wahania. 
Lan drżącą ręką sięgnęła po sztylet, który trzymała za paskiem. Walka nie tyle ją przerażała, co stawienie czoła ożywieńcowi. Czytała o tych potworach i to, czego się dowiedziała, nie uspokajało jej w tym momencie. Oczywiście znała instrukcję i wiedziała, jak powinna się zachować, zwłaszcza, że Jue i Hale także mieli brać udział w tej walce, ale sama świadomość, że i ona miała walczyć... 
Wypuściła drżące powietrze z płuc. Bała się, oczywiście, że tak. Ale była Łowcą Dusz, więc musiała opanować swój strach. I wspomóc w walce swojego partnera... ich obu. 
- Gotowi? - zapytał Jue, unosząc przed siebie dłoń. Ożywieniec ponownie wstrząsnął barierą, ale tym razem jego łapa odbiła się od jej powierzchni. Stwór wydał z siebie wściekły wrzask, który zatrząsł ścianami wąskiego korytarza, aż posypały się kamienie. 
- Zasypie nas, jeśli dalej będziemy tu tak stać - zauważyła słusznie Teia. Na czoło wystąpił jej pot. - Musimy się pośpieszyć!
Hale odbezpieczył pistolet, po czym skinął głową Lan. Zrozumiała, że chciał, by zaatakowali razem. Nie było jednak czasu na omawianie planu, więc dziewczyna posłusznie rzuciła się do przodu. Przerażała ją walka z tak bliska, ale nie było wyboru. Wzięła zamach i z krzykiem wbiła ostrze sztyletu w fioletowo-niebieską kończynę stwora. Musiała jednak wyjść poza barierę podczas wykonywania tego manewru, więc jej serce biło w szaleńczym rytmie ze strachu. 
W tej samej chwili jednak w ożywieńca trafiło zaklęcie rzucone przez Jue i rozległ świst przelatujących nad jej głową kul pistoletu. Stwór zawył, ale nie miał czasu na kontratak. Teia jedną ręką przycisnęła magiczną kulę do piersi, a drugą wyrzuciła ognistą kulę. Zaklęcie zasyczało, gdy zetknęło się ze skórą stwora. Lan skorzystała z okazji i po raz kolejny dziabnęła ożywieńca.
Ich przeciwnik oczywiście nie poddał się tak łatwo, ale mając Teię i jej zaklęcia do pomocy, szala zwycięstwa przechylała się na ich stronę. Ożywieniec próbował ich zgnieść, stosując różne chaotyczne ataki potężnymi łapami i nogami, ale Jue i Teia nie pozwolili mu na swobodę ruchów. Ich zaklęcia zmuszały go do cofnięcia się, a niekiedy oszałamiały. Wtedy Hale korzystał z okazji i strzelał w - jak mu się wydawało - najbardziej wrażliwe punkty na ciele stwora. Nie dekoncentrowały go nawet wrzaski czy iskry skaczące nad jego głową, kiedy ciosy przeciwnika trafiały w barierę. 
Walka była wyczerpująca, ale ożywieniec w końcu ze stęknięciem padł, zupełnie bez życia. Niestety, niebezpieczeństwo jeszcze nie minęło, ponieważ zaraz po tym na ich głowy zaczęły sypać się kamienie z góry. A to oznaczało, że lada moment mogły runąć na nich gruzy budynków stojących tuż nad nimi. 
- Pokonaliśmy go, ale magia nadal tu jest - oznajmiła Teia, ciężko dysząc. - Nie możemy wezwać waszych strażników. Musimy poradzić sobie sami. 
- Musimy biec - zaproponował Hale. - Kij z barierą, musimy się stąd jak najszybciej wynosić. 
- Popieram! - krzyknął Jue, już zrywając się do biegu. Ociągającą się Teię chwycił za rękę i pociągnął za sobą. Hale chwycił Lan i poszedł w ślady partnera. Drogę oświetlała im wyczarowana w biegu przez Teię świetlista kula unoszącą się tuż nad jej głową.
Na powierzchnię wybiegli w samą porę. Za ich plecami rozległ się głośny trach!, po czym kłąb pyłu wydostał się z przejścia tuż za nimi, pokrywając ich kurzem. Wszyscy szybko zakryli rękawem twarze, ale drobinki dostały się do ich oczu, nosów i gardeł. Szybko zaczęli kaszleć. 
Gdzieś w oddali rozległo się okropne wycie. 
- Wszyscy są cali? - zapytał Jue, kaszląc i wycierając rękawem kurz z twarzy. 
Odpowiedziały mu znaczące chrząknięcia i kaszlnięcia. 
- Mistrzuuuuuuuuuuuuuuuuuu!
Reth zmaterializował się nie wiadomo jak i nie wiadomo skąd, po czym rzucił się Jue na szyję i ścisnął go tak, że chłopak zrobił się niebieski na twarzy z niedotlenienia. 
- Wiedziałem, że dzieje się coś złego, ale nie mogłem się do was dostać. Mistrzu, co ja bym zrobił, gdyby coś ci się stało?!
Jue, któremu w końcu udało się oswobodzić z morderczego uścisku, poklepał go po głowie. 
- No, nic złego się nie stało. Zobacz, udało nam się wyjść w jednym kawałku.
Reth energicznie pokiwał głową, po czym westchnął, przykładając dłoń do piersi. 
- Ach~ Myślałem, że dostanę zawału. 
- Ja też - przyznał Hale. - Jezu, co to w ogóle było? I tak to pokonaliśmy, ale serio myślałem, że zmoczę majtki. 
- Ja chyba zmoczyłam - oznajmiła Teia, wycierając pot i kurz z czoła. - Czarownice zazwyczaj nie stają oko w oko z ożywieńcami, to nie nasza działka. Pomyśleć, że nadzialiśmy się na jednego...
- Będę musiał zameldować o tym Arcymistrzowi. To, że ghoule były w stanie stworzyć ożywieńca, choć nie słyną z bystrości, jest dość niepokojące. O?
Claw i Zero w końcu do nich dołączyli. Strażnik Lan miał na sobie nową, białą koszulę i spodnie. Claw natomiast trzymał w rękach jakiś długi, złoty pręt, który wydawał się drgać i emanować magiczną energią. 
Teia wydała z siebie okrzyk zaskoczenia, po czym klasnęła w dłonie.
- Ach! To jest... dokładnie to, czego szukałam!
Claw podał jej trzymany przedmiot. Lan podeszła do Zero i zaczęła wypytywać go o to, czy wszystko w porządku i jak bardzo poważne były jego obrażenia. Jej strażnik oczywiście zaczął zgrywać bohatera i zapewniać, że nic mu nie jest, ale nadpalone brwi mówiły same za siebie. 
- Uważałbym z tym przedmiotem - mówił tymczasem Claw. - Emanuje dość niezwykłą mocą. Był zakopany dość głęboko pod ziemią, ale otaczająca go magia nie ukryła go przed moimi oczami. Zobaczyłem go tak, jakby leżał na powierzchni.
Teia pokiwała głową. Całkowicie się z nim zgadzała. 
- Oczywiście. Dlatego chcemy ją dobrze schować, żeby nie wpadła w niepowołane ręce. Żadna z nas nie odważy się dotknąć jej gołymi rękami, nie mówiąc już o korzystaniu z zapieczętowanej w niej mocy. 
- Jak zamierzasz odnieść tę rzecz do waszego stowarzyszenia? - zaciekawił się Jue. 
Teia wyciągnęła spod płaszcza zwinięty w kostkę materiał. Rozłożyła go na ziemi i położyła na nim kostur, po czym zręcznie go zawinęła. Jue i Hale pomogli jej związać go tasiemkami.
Reth dreptał niecierpliwie dookoła. Niepokoiła go magia zawarta w tajemniczym artefakcie, toteż nie odważył się zbliżyć.
- Dasz już sobie radę? - zapytał Hale, przyglądając się, jak dziewczyna przywiązuje sobie cenny tobołek do pleców. - Mamy swoją misję, ale może potrzebujesz eskorty?
Dziewczyna pokręciła głową i posłała im śliczny uśmiech. 
- Teraz już dam sobie radę, dziękuję. Ach, dziękuję za wszystko. Na pewno w jakiś sposób się odwdzięczę. 
- Na pewno? - Jue nie był do końca pewien, czy dziewczyna mówi prawdę. Już raz wpakowała się w kłopoty i tylko przypadek sprawił, że mogli jej pomóc. Teraz w dodatku niosła ze sobą magiczny przedmiot, który na pewno ściągnie ku niej niespokojne dusze... Oczywiście dziewczyna dowiodła, że nie jest bezbronną białogłową w potrzebie, ale mimo to...
- Oj, nie martwcie się. Może na to nie wyglądam, ale jestem całkiem silna. 
Jue uniósł kącik ust w rozbawieniu. 
- Oczywiście. Przepraszam, że w ciebie wątpimy. 
Hale skrzywił się lekko, wyczuwając w słowach partnera sarkazm. Teia jednak nie zareagowała w żaden sposób, po prostu pokłoniła się i odeszła. Odwróciła się jeszcze i pomachała wesoło, po czym ruszyła w dalszą drogę.
- Naprawdę nic jej nie będzie? - zapytał Hale.
- Skoro tak twierdzi... Całkiem szczera z niej dziewczyna, no i tam na dole ocaliła nam skórę. Nie sądzę, by coś jej się stało - odparł Jue. - My tymczasem musimy skończyć robotę, którą zaczęliśmy. Pokonaliśmy ożywieńca, ale to był dopiero początek. Musimy nałożyć pieczęcie, żeby pozbyć się resztek magii... i ghouli przede wszystkim.
Hale skinął głową. Wiedział mniej więcej, jak ten rytuał miał wyglądać. Nigdy w im nie uczestniczył, ale sporo się o nim naczytał. 
- Bierzmy się do roboty - powiedział. - Wolałbym jak najszybciej wracać, żeby zmyć z siebie ten pył. Czuję go nawet w.. nieważne. 
- Popieram . - Jue skinął głową. - Załatwmy to jak najszybciej, żeby móc wskoczyć pod prysznic. 
- Byle nie razem - dodał Hale, uśmiechając się krzywo.